Muzyka jest powszechnie wykorzystywana przez przedsiębiorców na całym świecie.
W większości krajów ustawodawstwo, związane z ochroną praw autorskich i praw pokrewnych, nakłada na nich obowiązek uiszczania na rzecz lokalnych organizacji zbiorowego zarządzania opłat za publiczne odtwarzanie fonogramów i wideogramów. Dla wielu właścicieli klubów, pubów czy restauracji, ale także zakładów produkcyjnych czy usługowych, muzyka jest elementem składowym prowadzonego biznesu, a uiszczane opłaty traktowane są przez nich jako opłacalna inwestycja.
We wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej istnieją organizacje zbiorowego zarządzania, reprezentujące twórców, wykonawców i producentów oraz zajmujące się pobieraniem na ich rzecz opłat za publiczną eksploatację fonogramów i wideogramów.
Najczęściej lokalnie funkcjonują dwie organizacje – jedna chroni prawa autorów, a druga wspólnie artystów i producentów. Taki model sprawdza się w Wielkie Brytanii, Francji oraz we Włoszech.
W innych krajach, podobnie jak w Polsce, producenci oraz artyści wolą występować osobno – tak jest w Belgii, Hiszpanii czy Portugalii. Dodatkową legitymacją lokalnych OZZ reprezentujących producentów jest przynależność do International Federation of the Phonographic Industry (IFPI) – Międzynarodowej Federacji Przemysłu Fonograficznego.
Niezależnie jednak od modelu funkcjonowania OZZ, kwestia opłat za publiczne odtwarzanie pozostaje niezmienna.
